Rodzicielstwo dostarcza nam w ciągu dnia wiele, niejednokrotnie skrajnych emocji. Kochamy nasze dzieci, jednak nadmiar obowiązków, ich chęć zwrócenia na siebie uwagi, nasz gorszy dzień sprawiają, że czasem po prostu nie mamy siły. Nie chce nam się kolejny raz bawić w tą samą zabawę. Nie mamy siły, by biegać po domu i udawać policjanta.

Pomimo całego zmęczenia i przestymulowania pojawia się w nas obawa i strach przed usłyszeniem: "Mamoooo, tatoooo, nudzi mi się!". Jedno zdanie, a stawia nas od razu na nogi. Pędzimy, by pomóc naszemu dziecku w wymyśleniu nowej zabawy czy jakiegokolwiek zajęcia, aby więcej nie usłyszeć tych kilku słów. Powoli zamieniamy się w mistrzów improwizacji i kreatywności.

Czasem ten strach jest tak silny, że staramy się, by nigdy nie doszło do tego typu sytuacji. Zapełniamy dziecku każdą wolną chwilę. Obawiamy się, że gdy tylko będzie miało wolne, zacznie wpadać na głupie pomysły lub za wszelką cenę zwracać na siebie uwagę.

W tym wszystkim zapominamy jednak, że nuda może okazać się zbawienna dla dziecka. Jest ona niezbędnym elementem rozwoju, który wspiera kreatywność, uczy dzieci organizacji czasu, ale także odpoczynku. Zapełniając dzieciom grafik, podpowiadając coraz to nowe pomysły i zadania do robienia, sprawiamy, że młody człowiek nie ma czasu na zwykłe leżenie i odpoczywanie, które jest bardzo ważne. W ten sposób możemy doprowadzić, że nasze dzieci jako osoby dorosłe będą odczuwały wyrzuty sumienia, przez to, że siedzą i nic nie robią. W skrajnych przypadkach pojawiają się myśli o tym, że są bezużyteczni. Pokażmy dzieciom, że nuda i odpoczynek są w porządku.

Pozwalając dziecku na swobodną zabawę, rozwijamy w nim postawę zaciekawienia otaczającym światem i dajemy przestrzeń do poznania nowych pasji i zainteresowań.

Obawiasz się, że dziecko przez nudę wpadnie na głupie pomysły lub będzie pełne frustracji?

Pozwól mu na to. Tego typu momenty są doskonałą okazją do nauki radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Dają przestrzeń do samodzielnego wymyślania zabawy, odkrycia interesujących rzeczy lub znalezienia nowego zastosowania dla posiadanych już zabawek.

Nie zawsze chcesz się bawić ze swoim dzieckiem?

To dobrze, bo nie musisz tego robić. Pisałam już artykuł na ten temat:

Nie lubię bawić się ze swoim dzieckiem, czyli o tym jak trudno być rodzicem.

Wielu rodziców może czuć wyrzuty sumienia w związku z takimi myślami jak: "Nie mam ochoty kolejny raz udawać sprzedawcy w sklepie", "Nie lubię układać puzzli"...

Jesteśmy dorośli i nie zawsze musimy uczestniczyć w zabawach naszych dzieci. Daj dziecku odrobinę samotności i swobody tak, aby robiło to, na co ono w tej chwili ma ochotę. W ten sposób pokażesz mu, że rodzic nie zawsze będzie "pod ręką", że dobrze jest bawić się czasem samemu. Jeśli masz mniejsze dziecko tego typu sytuacje, mogą być dobrym przygotowaniem do adaptacji przedszkolnej, czy szkolnej.

Czy musisz zgadzać się na wszystkie pomysły dziecka?

Nie musisz tego robić. W każdym domu panują zasady, dostosowane do potrzeb domowników. Powinny być one dla wszystkich zrozumiałe i jasno wytyczone. Twoje dziecko za każdym razem w chwilach nudy wybiera gry komputerowe, co Ci się nie podoba? Nie musisz od razu zgadzać się na całodniowy maraton grania. WSPÓLNIE ustalcie, jaki czas dziecko może przeznaczyć na tego typu aktywność i trzymajcie się tej reguły. Pamiętaj jednak, że jeśli nie wyrażasz zgody na jakąś zabawę, wytłumacz dziecku, dlaczego to robisz. Słowa "Bo tak mówię" "Jesteś za mały", "Zrobisz sobie coś" zamień na "Obawiam się o Twoje bezpieczeństwo. Kocham Cię i nie chce, aby Ci się coś stało", "Nie jestem pewna, czy tego typu zabawa jest bezpieczna. Co o tym myślisz? Jest coś, co możesz zrobić inaczej?". Postaw na komunikację i szczerość!

Jeśli masz jakieś pytania lub trudności, zapraszam Cię na moje konsultacje online w formie wideo, audio lub chat.

Wszystkie artykuły pojawiające się na blogu wrzucam również na mojego Instagrama i Facebooka w formie przystępnych infografik. Zaobserwuj mnie, po więcej ciekawych treści!